Verhuizen

Twee jaar geleden verhuisden wij terug naar Nederland vanuit Manila, de Filipijnen. Eerst naar een appartement in Den Haag, toen een tijdelijke woning in Rotterdam en daarna ons huidige huis. Een plek waar wij waarschijnlijk de eerstkomende jaren blijven wonen en als ik heel eerlijk ben, vind ik dat best beangstigend. 

Vanaf het moment dat Tjalling en ik samen zijn, zijn we om de zoveel  jaar verhuisd binnen Nederland, maar ook naar het buitenland. Van Amsterdam naar Dubai, Dubai naar Den Haag, Den Haag naar Amsterdam, Amsterdam naar Groningen, Groningen naar Kuala Lumpur, Kuala Lumpur naar Manila, Manila naar Den Haag en dan als laatste Den Haag naar Rotterdam. In 17 jaar tijd: 8 verhuizingen, 6 steden en 4 landen.

Verhuizen is niet altijd makkelijk. Het geeft stress, geregel en vaak vele verdrietige momenten: het sorteren en uitzoeken van de spullen die verhuisd moeten worden, het afscheid nemen, het missen van vrienden en familie en eenmaal op de plek van bestemming: het onvermijdelijke, weer opnieuw beginnen. Het zoeken naar een nieuw huis, weer een verhuizing, een nieuwe school, sporten en vriendjes voor de kinderen, een nieuwe taal, zelf nieuwe vrienden maken en de weg zien te vinden. Alles om een fijn en veilig plekje te creëren in die nieuwe vreemde stad. Dit proces kan moeilijk en eenzaam zijn, maar toch moet ik bekennen, geeft het mij ook altijd veel energie. Alsof je weer een kans krijgt op een nieuw leven, om iets anders te doen, jezelf te herontdekken, nieuwe hotspots te vinden en lokale spulletjes te verzamelen, inspirerende mensen te ontmoeten, te reizen en nieuwe hobbies te ontwikkelen.

Zo zou ik zonder dit nomadenbestaan nu geen vriendinnen gehad hebben die over de hele wereld wonen, in allerlei leeftijdscategorieën en met allerlei culturele achtergronden. Zou ik mij niet thuis voelen in zo veel verschillende steden en weten dat ik overal wel een nieuw thuis kan creëren. Qua werk zou ik waarschijnlijk nooit het creative ondernemerspad hebben bewandeld. Was ik niet gestart met het maken van gepersonaliseerde digitale schilderijen, wat leidde tot mijn eerste onderneming YA! photo art. Zo had ik nooit Renske ontmoet met wie ik in de Filipijnen een top tijd heb gehad met ons sociaal creatieve bedrijf Makulay – colorful memories. En last but not least: was PosterTime nooit gestart. Ook weer een creatief bedrijf waar het vastleggen van herinneringen centraal staat. Nu niet alleen gericht op de verhuizers of expats, maar juist ook alle andere ‘life moments’ waar je graag nog even bij stil staat.

En dat is tegelijkertijd misschien wel mijn angst. Nu zitten we hier in ons huis in Rotterdam, een huis vol met herinneringen in de vorm van meubels, souvenirs, foto’s en schilderijen uit alle landen waar we hebben gewoond. En dan komt het gevoel: is dit het dan? Nooit meer nieuwe plekken ontdekken, stukjes van de wereld ons eigen maken, een nieuw leven opbouwen met alle ups en downs die daarbij horen. Maar dan kijk ik naar onze jongens, die ondanks dat ze hun vriendjes uit Manila missen, hier toch steeds meer lijken te settelen. Zij bouwen aan hun herinneringen hier in Rotterdam en dan denk ik: het is goed zo… in ieder geval voor nu.